49. Donanma Kupası Ödül Töreni

Ödül töreninde

Destek sınıfı sıralaması

Normalde yarış tabiatlı bir insan değilimdir. Çok fazla rekabeti sevmem. Aynı şey yelken için de söz konusu. Ama bazen yarışın yelkene olumlu faydaları da oluyor. Şöyle ki:
Hanım, çoluk çocuk denizdesiniz. Rüzgar da kah esiyor , kah kalıyor. Hemen sabırsızlardan homurtular gelir: "- Hadi motoru çalıştır da geç olmadan gidelim." Ama yarışta bu asla söz konusu olmaz. Rüzgarsızlıktan yarış iptal edilene kadar, tekneyi yelken ile hedefe götürme mecburiyeti vardır. İşin güzel tarafı da budur. Çünkü bu aşamada strateji geliştirirsiniz, bulutlara bakarsınız, diğer tekneleri gözlersiniz, suyun üzerinde sağanakların yarattığı kıpırtıları takip edersiniz. Kısaca rüzgarı bulabileceğiniz ne yol varsa hepsini denersiniz. Yarışların güzel tarafı budur.
Ayrıca şamandıra yarışlarını değilde, coğrafi rotalı yarışlar bana göre daha iyidir. Genel olarak şamandıra yarışlarında, denize atılmış başlangıç ve bitiş şamandıraları etrafında dönersiniz. Tabii tüm tekneler de sizinle aynı parkurdadır. Birbiri ile çatışanlar, küfürler, bağırış, çağırış gırla gider. Bu yüzden daha sakin olan coğrafi rotalı yarışları tercih ederim. Hem yarış zamanı daha uzundur hemde tekneler start hariç pek üst üste binmez.
İşte biz de sevgili Can Buluman'ın EKİM teknesi ile 26-27 Eylül tarihlerindeki 49. Donanma Kupası yarışına katılmıştık. Resmi olmayan yarış sonuçları açıklandığında biz 4. gözüküyorduk.
Dolayısı ile ödül falan yoktu, ama olsun katılmak önemli idi. Daha sonra Can beni aradı:


- Taner n'aber? Bu akşam İstanbul Yelken Klübünde Donanma kupası yarışının ödül töreni var. Müsait misiniz, gelir misiniz ?

- Can, hani 4. olmuştuk.

- Öyle değilmiş, balon hesaplamalarını yaparken bir yanlışlık olmuş, biz üçüncüymüşüz.



Ve o akşam İYK' ya gittik. Yelkencilik hayatımızın ilk yarış derecesini ve ödülünü böylece aldık.
Şimdi sıra kendi teknemiz ile bu işi yapmakta.